جوشکاری میگ بر روی آلومینیوم

آلومینیوم و آلیاژهای آن، در سازه‌های جوشکاری به وفور به کار برده می‌شوند. چگالی پایین این عنصر سبب سبک وزنی سازه‌های آن شده است. همچنین لایه چسبناک اکسید آلومینیوم بر روی سطح قطعه، مقاومت خوردگی را به طور قابل توجهی بهبود می‌بخشد. چنانچه قسمتی از لایه اکسید آسیب ببیند، آن قسمت در مجاورت هوا ترمیم پیدا می‌کند. بیشتر آلیاژهای آلومینیوم توسط نورد، فورج و اکستروژن ساخته می‌شوند و شکل دهی فلزات به روش اکستروژن انجام می گیرد. همچنین برای تهیه قطعات آلومینیومی میتوان از ریخته‌گری نیز بهره برد.

 ویژگی‌های آلومینیوم و آلیاژهای آن

آلومینیوم همانند فولادهای آستنیتی، دارای ساختار FCC (Face-Centered Cubic) می‌باشد. به عبارت دیگر اتم‌های آن در رئوس و مرکز وجه‌های مکعب قرار گرفته‌اند. وجود این ساختار سبب می‌شود که چقرمگی آلومینیوم با کاهش دما به شدت کم نشود. همچنین در اثر حرارت دادن و سرد نمودن ساختار آن دچار تغییر محسوسی نمی‌گردد. آلومینیوم یک عنصر غیر مغناطیسی با رسانایی الکتریکی و حرارتی بالا می‌باشد که به دلیل ضریب زیاد انبساط حرارتی آن در طی فرایند جوشکاری دچار تغییر شکل قابل توجهی می‌شود. آلومینیوم‌های غیر آلیاژی اغلب نرم بوده و یکی از کاربردهای آن در اتصالات الکتریکی به دلیل رسانش الکتریکی بالای آن است. با انحلال جامد عناصر آلیاژی یا رسوب آنها در جریان فرایند پیرسختی میتوان سختی آلومینیوم را افزایش داد. منیزیم (Mg)، مس (Cu)، منگنز (Mn) و روی (Zn) اغلب به این منظور استفاده می‌شوند . اگر چه ممکن است گاها سیلسیم نیز اضافه شود؛ اما این عنصر همواره به صورت ناخالصی همراه با آهن در سنگ معدن وجود دارد. منظور از انحلال جامد حضور عناصر آلیاژی مانند Mg و Mn به صورت جانشینی در ساختار FCC می‌باشد. این آلیاژها قابلیت سختی‌پذیری نداشته و تنها روش افزایش استحکام آنها انجام کار سرد به ویژه نورد سرد است.
در سختی رسوبی (precipitation hardening) یا پیرسختی، ذرات بسیار ریز بعد از عملیات حرارتی در ساختار ته‌نشین می‌گردند. در طی این فرایند ابتدا به ماده تا دمایی که عناصر آلیاژی به طور کامل در داخل ساختار حل شود، حرارت داده شده و سریعا آن را سرد می‌کنند. سپس با گذشت زمان، ماده مذکور در دمای اتاق دچار پیرسختی طبیعی می‌شود. البته جهت پیرسختی برخی از آلیاژها لازم است که آنها را تا دمای بالاتری گرم نمائیم که این حالت را پیرسختی مصنوعی می‌گویند. در نتیجه انجام مراحل فوق در فاز فوق اشباع، ذرات ریز هسته‌زدایی می‌شوند که مانع از حرکت نابجایی‌ها شده و در اثر آن استحکام ماده به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. عیب اساسی سختی رسوبی خشن شدن و زبری ذرات در اثر حرارت و نیز کاهش سختی آن در اثر فراپیری است. رایج‌ترین ذرات جهت سختی رسوبیAI2Cu ، Mg2Cu و Zn2Mg هستند.
آلیاژهای مذکور را چنانچه جهت افزایش استحکام توسط مکانیزم سختی رسوبی استفاده شوند، قابل عملیات حرارتی (heat-treatable) می‌گویند.

در جوشکاری آلومینیوم و آلیاژهای آن لازم است به نکات مهم زیر توجه شود:

• لایه اکسید قوی و سختی به سهولت در روی سطح قطعه کار تشکیل می‌شود که اگر این لایه شکسته یا زدوده نگردد، سبب بروز برخی از عیوب جوش خواهد شد. سطح اکسید رسانایی الکتریکی بسیار کمی دارد.
• دمای ذوب اکسید آلومینیوم حدود 2060 °c است که به مراتب از دمای ذوب آلومینیوم خالص (660°c) بیشتر است. این اکسید دارای چگالی بیشتری نسبت به آلومینیوم بوده و به همین دلیل در آلومینیوم مذاب باقی می‌ماند و تولید ضایعات در آلومینیوم منجمد شده می‌کند.
• آلومینیوم، هیدروژن را در حالت مذاب به میزان قابل توجهی در خود حل می‌کند. در حالیکه در فاز جامد این مقدار به مراتب کمتر است. از آنجایی که هیدروژن زمان کافی را جهت خروج از مذاب در هنگام انجماد ندارد، منجر به بروز تخلخل می‌شود.
• به دلیل بالا بودن رسانش حرارتی آلومینیوم، باید منبع حرارت جوشکاری بسیار قوی باشد. به همین دلیل جوشکاری میگ بر روی آلومینیوم بسیار مناسب خواهد بود.
• آلومینیوم دارای نقطه ذوب پایینی بوده که در هنگام ذوب شدن هیچ تغییری در رنگ آن به وجود نمی‌آید. به همین دلیل رویت و تشخیص ذوب آلومینیوم قدری مشکل است.
• به دلیل غیر مغناطیسی بودن آلومینیوم، هیچ نوع انحراف قوسی در جوشکاری به وجود نمی‌آید. البته قوس جوشکاری هنگام انجام فرآیند، انحراف قابل توجهی را از مسیر الکترود پیدا می‌کند. این انحراف چندین دلیل عمده دارد؛ جریان الکتریکی همواره راحت ترین مسیر (کوتاهترین یا کمترین مقاومت) را جهت عبور انتخاب می‌کند. لایه اکسید نیز می‌تواند بر این رفتار تاثیر بگذارد. همچنین میدان مغناطیسی حاصل از جریان هم می‌تواند سبب کج شدن مشعل جوشکاری شود. نحوه اتصال کابل برگشتی نیز در کج شدن قوس موثر است.

تشخیص آلیاژهای آلومینیوم طبق استاندارد اروپایی

در این قسمت در مورد نحوه تعیین عددی آلیاژهای کارپذیر (wrought alloys) که معمولا در جوشکاری هم به کار می‌روند، صحبت می‌کنیم. پیشوند AW به معنی کارپذیر بودن آلیاژ است که به همراه 4 رقم دیگر نوع آلیاژ را مشخص می‌کند. رقم اول بیانگر اصلی‌ترین عناصر آلیاژی موجود در آلومینیوم است.
_  Zxxx آلومینیوم خالص تجاری
_  2xxx مس
_ 3xxx منگنز
_ 4xxx سیلیس
_ 5xxx منیزیم
_ 6xxx سیلیسیم + منیزیم
_ 7xxx روی + منیزیم
_ 8xxx دیگر عناصر.

آلومینیوم گروه 1xxx دارای حداکثر مقدار ناخالصی 1% بوده و دو رقم آخر در این گروه مقدار آلومینیوم را نشان می‌دهد. به عنوان مثال آلیاژ 1070 AW شامل حداقل 99.70% آلومینیوم است. در گروه‌های دیگر دو رقم آخر اعداد متوالی بوده و رقم دوم بیانگر تنظیمات انجام یافته در ترکیب آلیاژهای اصلی هر یک از گروه‌ها می‌باشد.
آلیاژهای گروه 1 (آلومینیوم خالص)، گروه 3 (آلومینیوم، منگنز)، گروه 4 (آلومینیوم، سیلیسیم) و گروه 5 (آلومینیوم ،منیزیم) قابلیت عملیات حرارتی را ندارند. در حالی که آلیاژهای گروه 2 (آلومینیوم و مس)، گروه 6 (آلومینیوم، منیزیم و سیلیسیم) و گروه 7 (آلومینیوم، روی، منیزیم) را می‌توان توسط سختی رسوبی و عملیات حرارتی نمود.
علاوه بر این آلیاژهای مختلف را میتوان از روی عملیات انجام شده بر روی مواد آن مانند عملیات حرارتی، کار سرد و سختی رسوبی طبقه‌بندی کرد.
F- فابریک
O- آنیل شده
H- کار سردی
W- انحلال حرارتی
T- عملیات حرارتی که حالت پیر شدن آلیاژها را بیان می‌نماید.
برای آلیاژهایی که قابلیت عملیات حرارتی دارند، علامت T به همراه عددی که جزئیات بیشتری را در مورد نوع عملیات حرارتی بیان می‌کند، نوشته می‌شود. به عنوان مثال:
T4- انحلال حرارتی و پیری طبیعی
T6- انحلال حرارتی و پیری مصنوعی و
T7- انحلال حرارتی و فراپیری یا ایجاد پایداری
جهت مطالعه جزئیات بیشتر در مورد علائم و اعداد مذکور، به استانداردهای EN مراجعه فرمائید. به عنوان مثال EN 573 ترکیب و اسامی اختصاری آلیاژها را مشخص می‌کند و یا استاندارد EN 515 آبکاری‌های انجام شده را بحث می‌کند.

جوشکاری میگ بر روی آلومینیوم و آلیاژهای آن

تمامی آلیاژهای ساخته شده از گروه‌های 1، 3، 5، 6 و 7 دارای قابلیت جوشکاری بسیار مناسبی هستند که با انتخاب صحیح نحوه انجام اتصال، پارامترهای جوشکاری و مواد فیلر جوش قابل قبولی حاصل می‌شود. بر اساس یک قاعده کلی معمولا همان آلیاژهای بکار رفته در قطعه کار در فیلر (سیم) نیز استفاده می‌گردد.

انواع اتصال قطعات آلومینیومی

نحوه اتصال قطعات آلومینیومی مشابه قطعات فولادی است. برخی از ویژگی‌های متفاوت آلومینیوم نسبت به فولاد در نحوه چیدمان قطعات باید لحاظ گردد. ضریب بالای انبساط حرارتی آن بکارگیری برخی از حالات اتصال را به دلیل اعوعاج زیاد، قدری مشکل می‌سازد. به همین دلیل انجام جوش لب به لب بر روی آلومینیوم‌های نازک به دلیل افزایش فاصله در طول درز دشوار خواهد بود. در اینجا لازم است قطعات بر روی فیکسچر جهت کاهش اعوجاج ثابت نگه داشته شود.
در جوشکاری لب به لب قطعات آلومینیومی ضخیم زاویه V اتصال در مقایسه با فولاد باید بزرگتر انتخاب شود؛ چرا که قوس در این حالت ناپایدار شده و با نزدیکی به قسمتهای کناری اتصال، سبب بروز ذوب ناقص (LOF) می‌شود. این پدیده تنها مختص اتصال V شکل نبوده و در اتصالات نبشی نیز قوس تمایل دارد خود را به سطوح کناری یا به قسمتی که سطح اکسید آن راحت‌تر تجزیه می‌کند، نزدیک نماید. در جوشکاری قطعات با ضخامتهای متفاوت نیز قوس اغلب قطعه نازکتر را بیشتر حرارت می‌دهد. به منظور جبران اثر مذکور همواره الکترود را با آفستی مشخص به سمت قطعه ضخیم‌تر تنظیم می‌نماید. لایه اکسید دارای مقاومت بالایی بوده و هنگام جوشکاری، قوس تمایل دارد به سمت قطعه نازکتر که شکستن لایه آن و نیز گرم شدن آن راحت‌تر است انحراف یابد.

در جوشکاری قطعات آلومینیومی با اتصال روی هم (Lap joint) بهتر است در صورت متفاوت بودن ضخامت دو قطعه، قطعه نازکتر را در پایین قرار دهیم. (البته در مورد فولاد برعکس است.)

در مقایسه با فولاد، جوشکاری آلومینیوم در وضعیتهای مختلف به مراتب آسانتر است. به عنوان مثال جوشکاری آلومینیوم در وضعیت بالای سر PE (Over Head) یا قائم رو به بالا PF (vertical up) نسبتا راحت‌تر می‌باشد. در طول فرآیند جوشکاری، در اثر پاشش مذاب و چسبیدن قطرات آنها به نازل گاز و راس تماس مشعل با سیم، امکان قطع شدن فرایند وجود دارد. به همین دلیل نرمی سیم یکی از عوامل موثر در پایداری جوشکاری بوده که میتواند پیشروی سیم فیلر را مختل نماید.

مواد فیلر و گازهای محافظ

فیلر علاوه بر رفع نیازهای اتصال جوش به موادهای مختلف، باید عناصر آلیاژی لازم را نیز جهت اجتناب از بروز ترک گرم تامین نماید.
برای آلیاژهای AlMgSi انتخاب AlMg5 بیشترین استحکام را نتیجه می‌دهد. درحالی که AlSi5 خطر ترک‌خوردگی گرم را حداقل کرده و انجام جوشکاری را تسهیل می‌نماید. برای آلیاژهای AlMg استفاده از مواد سری AlMg توصیه می‌گردد. چنانچه نیاز به همسان شدن رنگها بعد از آندایزینگ (Anodizing) باشد، نباید مواد فیلر AlSi بکار برده شود.
مواد فیلر باید تمیز بوده و در مکانهای خشک و داخل پکیج‌های سربسته نگهداری شود؛ زیرا اگر سیم‎‌های جوشکاری کثیف شود، می‌تواند سبب ناپایداری قوس و اختلال در جوش شود. همچنین سیم‌های جوشکاری جهت جلوگیری از چگالش باید عاری از رطوبت باشد. ابزارهای ویژه‌ای نیز جهت پاک نمودن گریس، گرد و خاک و غیره طراحی شده‌اند. فرآیند پرداخت سطحی یا شیوینگ (shaving) عملیات مکانیکی مخصوصی است که در تولید سیم جهت حذف آلودگی‌های سطحی سیم و اکسیدهای آن بکار می‌رود. همچنین در اثر انجام این فرآیند سیم سخت‌تر شده و پیشروی آن آسانتر می‌شود.
آرگون و ترکیب هلیوم -آرگون مناسبترین گازهای محافظ در جوشکاری آلومینیوم هستند. گاز هلیوم ولتاژ قوس را افزایش داده و در نتیجه انرژی انتقال یافته به قطعه کار بیشتر می‌شود. همچنین قوس حاصل نیز عریض‌تر و تعداد مکها و حفره‌ها هم کمتر خواهد بود. بنابراین هلیوم برای قطعات آلومینیومی ضخیم ترجیح داده می‌شود. جهت پایدار نمودن قوس میتوان به گاز محافظ مقدار کمی گاز فعال اضافه کرد. افزودن 1% اکسیژن و یا مقدار بیشتر آن به آرگون، باعث افزایش تولید می‌شود. اگرچه مقادیر اکسید در داخل و سطح جوش به میزان قابل توجهی ارتقا می‌یابد.

عملیات‌های قبل از جوشکاری

سطوح اتصال باید قبل از آغاز جوشکاری از وجود روغن ، گریس، گرد و خاک، اکسیدها و رطوبت تمیز شود. همچنین لایه اکسید آلومینیوم نیز لازم است از روی قطعه کار زدوده شود. از طرفی هیدروژن تشکیل شده در داخل قوس در دماهای بالاتر درون حوضچه جوش حل شده و سبب بروز اختلال و کاهش اکسیدهای جوش می‌گردد.
به منظور تمیز نمودن قطعات قبل از جوشکاری میتوان از روش‌های مکانیکی و شیمیایی استفاده کرد. زمان لازم بین آغاز جوشکاری و پایان تمیزکاری نیز جهت ممانعت از تشکیل لایه اکسید بایستی حداقل گردد.
شستشو و خشک نمودن مواد قبل از جوشکاری از اهمیت فوق العاده‌ای برخوردار است.

استحکام جوش پس از جوشکاری

حرارت ناشی از جوشکاری، مواد پیرامون مواد مذاب را تحت تاثیر قرار می‌دهد. فلز جوش دارای ساختاری ریخته‌گری شده و متاثر از مواد فیلر و درجه رقت آن در حین ذوب است. در حالیکه ساختار ناحیه HAZ (یا متاثر از حرارت) در اطراف فلز جوش تحت تاثیر عملیات حرارتی است.
چنانچه این عملیات به آنیل کردن نزدیک باشد، استحکام جوش تغییری نخواهد یافت؛ ولی اگر ناحیه مذکور در اثر کار سرد یا سختی رسوبی قرار گیرد، کاهش استحکام قابل توجه بوده و عرض منطقه HAZ نیز نسبتا بزرگ خواهد بود. در مواد کار سردی شده قبل از دمای 200°C تبلور مجدد رخ می‌دهد و در آلیاژهای سخت‌کاری شده ساختار دچار پیرسختی شده و در اثر درشت‌تر شدن دانه‌ها استحکام آلیاژهای با مقاومت زیاد، کاهش می‌یابد.
اگر فلز پایه در شرایط مطلوب جوشکاری شود، میتوان مقداری از استحکام از دست رفته را توسط پیرسختی طبیعی یا مصنوعی جبران کرد. بعد از جوشکاری چنانچه فلز جوش در اثر سرد کردن سریع به دمای اتاق برسد، برخی عناصر در محلول جامد حفظ شده و به این ترتیب میتوان از پیرسختی استفاده کرد. در مرحله فراپیری چون افزایش استحکام چندانی رخ نمی‌دهد، زمان چندانی برای تجزیه دانه‌های درشت وجود نخواهد داشت.

تغییر شکل ناشی از جوشکاری

به منظور حداقل نمودن تغییر شکل‌های حاصل از حرارت زیاد جوشکاری، لازم است حرارت وارده کاهش، سرعت جوشکاری افزایش و حتی‌المقدور حرارت به صورت متقارن وارد شود. معمولا بهتر است جوشکاری از مرکز به سمت دو انتهای قطعه کار انجام شود.

روشهای جوشکاری

در جوشکاری ورق‌های نازک باید از قوس پالسی یا اسپری استفاده شود. حرارت وارده در این شرایط نسبت به قوس کوتاه موثرتر بوده و از ذوب ناقص (LOF) اجتناب می‌گردد. در آغاز جوشکاری لازم است مراقبت‌های ویژه‌ای بعمل آید و مشعل جوشکاری نیز به صورت پیش دستی با زاویه 10 تا 25 درجه حفظ شود. در این حالت اکسیدزدایی و حفاظت گاز مطلوب‌تر بوده و در صورت اشتباه بودن زاویه، هوای محیط وارد گاز محافظ می‌شود.
طول برآمدگی سیم از سر مشعل اغلب بین 10 تا 20 میلی‌متر توصیه می‌گردد که با اضافه کردن هلیوم به گاز محافظ لازم است طول برآمدگی سیم کوتاهتر و زاویه پیش دستی مشعل قدری بزرگتر شود. در صورت انتخاب نادرست پارامترهای جوشکاری لکه‌ای سیاه بر روی جوش و مواد پیرامون آن باقی می‌ماند. علت این پدیده اکسیدهای آلومینیوم و منیزیم چسبناک بر روی سطح قطعه بوده که جهت حذف آن لازم است پارامترهای جوشکاری و زوایا بهینه‌سازی شوند. انتقال سریع مذاب در قوس امکان استفاده از جوشکاری MIG را در تمامی وضعیت‌ها فراهم می‌سازد.

تجهیزات جوشکاری

در بکارگیری تجهیزات جوشکاری لازم است برخی احتیاط‌های پیش‌بینی شده بعمل آید.
امکان استفاده از هر دو نوع قوس کوتاه اسپری و پالسی توسط منبع قدرت باید ممکن باشد. قوس پالسی برای قطعات نازک تا ضخامت 3 میلی‌متر بکار می‌رود. همچنین قوس پالسی امکان استفاده از سیمهای قطورتر را فراهم نموده که در این حالت پاشش مذاب کمتر و پیشروی سیم پایدارتر خواهد بود. جهت اجتناب از بروز عیوب جوش بهتر است از برنامه‌های ویژه‌ای در آغاز و پایان جوشکاری استفاده شود.
سیستم تغذیه سیم باید توانائی پیشروی سیمهای آلومینیومی را که نرم‌تر از فولاد هستند را داشته باشد. به همین دلیل اغلب از 4 غلطک در واحد تغذیه استفاده می‌گردد. چنانچه فشار وارده به سیم زیاد باشد، تکه‌های کوچکی از سیم جدا شده و با ورود به خط تغذیه باعث اخلال در پیشروی سیم می‌شوند. شیلنگ‌های بسیار طولانی نیز اغلب سبب بروز برخی از مشکلات هستند. به همین دلیل باید از یک سیستم تغذیه اضافی یا سیستم کشش – رانش استفاده شود. مسیر حرکت سیم جهت کاهش اصطکاک و خطر آغشته شدن آن به آهن باید از مواد نرم مانند پلاستیک ساخته شود. سیستم تغذیه سیم هم لازم است از گرد و خاک، رطوبت و غیره حفاظت گردد.
تفنگ جوشکاری باید توسط آب خنک‌کاری شده یا طرح ویژه‌ای را جهت پایین نگهداشتن دمای آن داشته باشد. راس تماس مشعل با سیم نیز باید حتی‌الامکان بزرگتر باشد. برای همین اغلب قطر 10 میلی‌متر ترجیح داده می‌شود. البته چنانچه تفنگ جوشکاری به دقت خنک‌کاری شود، میتوان قطر 8 میلی‌متر را نیز بکار برد.

نحوه جوشکاری پالسی MIG بر روی آلومینیوم

یکی از انواع فرآیندهای جوشکاری میگ/مگ، جوشکاری پالسی MIG است که همانطور که از نام آن مشخص است، جریان در آن به صورت پالسی است. جوشکاری پالسی میگ از پیش برنامه ریزی شده و با تنظیم عرض مخروط قوس به اپراتور امکان می‌دهد تا به راحتی با تنظیمات مختلف سازگار شود. این جوشکاری نسبت به فرآیند جوشکاری میگ سنتی، از مزایای بیشتری برخوردار است و از آن برای آلومینیوم نیز استفاده می‌شود. استفاده از جوشکاری پالسی میگ برای آلومینیوم، بر روی کیفیت جوش نیز تاثیر دارد و آن را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد. جوشکاری پالسی MIG برای آلومینیوم یک فرآیند انتقال اسپری اصلاح شده است.

مزایای استفاده از جوشکاری پالسی میگ برای آلومینیوم

استفاده از جوشکاری پالسی میگ برای آلومینیوم مزایای زیادی دارد که در اینجا به برخی از آنها اشاره می‌کنیم.

• این روش از جوشکاری برای هر نوع آلومینیومی قابل استفاده است. در واقع میتوان از جوشکاری پالسی میگ، برای آلومینیوم‌های ضخیم و نازک بدون هیچ مشکل و ذوب شدگی استفاده کرد.
• در جوشکاری پالسی احتمال سوختن بخش‌های نازک آلومینیوم به حداقل خود می‌رسد و گرمای ورودی راحت‌تر کنترل می‌شود.

چالش‌های جوشکاری آلومینیوم

آلومینیوم جزو موادی است که در جوشکاری آن، باید به نکات زیادی توجه شود. دلیل آن هم این است که این آلیاژ نسبت به برخی مواد چون فولاد، گرما را با سرعت بیشتری از محل دور می‌کند. همچنین آلومینیوم از نقطه ذوب پایینی برخوردار است که در صورت عدم توجه ممکن است در حین جوشکاری بسوزد. سوختگی آلومینیوم در ورقات نازک‌تر بسیار بیشتر از ورقات ضخیم‌ است. از دیگر چالش‌هایی که جوشکاری آلومینیوم دارد، میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

• جوشکاری آلومینیوم نیاز به آموزش دارد و اپراتورهای جوشکاری باید به خوبی نحوه جوش آن را آموزش ببینند.
• در جوشکاری این آلیاژ نیاز به تمیز کردن سطح ورقه برای از بین بردن لایه اکسید آلومینیوم است.
• در جوشکاری آلومینیوم باید از همجوشی ضعیف یا جوشکاری بیش از حد جلوگیری شود.

این چالش‌ها باعث شده تا فرآیند جوشکاری تیگ یا GTAW  برای جوشکاری آلومینیوم مناسب‌تر باشد. دلیل آن هم این است که در این نوع جوشکاری، کنترل خوبی روی ورودی حرارت و محل جوشکاری وجود دارد. حال از آنجایی که روند جوشکاری تیگ برای آلومینیوم کندتر است و آموزش آن به اپراتورها دشوارتر  است، برخی به سراغ جوشکاری پالسی میگ بر روی آلومینیوم می‌روند. در ادامه با این روش بیشتر آشنا می‌شویم.

چالشهای آتی

کاربرد آلومینیوم متاثر از قیمت آن در حال افزایش است. با توجه به دشوار بودن جوشکاری ذوبی خصوصا برای آلیاژهای پراستحکام، روشهای دیگری با جوشکاری میگ رقابت می‌کنند. به عنوان مثال میتوان از جوشکاری لیزری یا اتصال مکانیکی در صنعت خودرو نام برد. تلفیق سازه‌های ریخته‌گری پرسی با پروفیل‌های اکسترود شده در مناطق حساس یک سازه راهکار مناسب دیگری جهت اجتناب از جوشکاری می‌باشد.
جوشکاری اصطکاکی حرارتی روش دیگری است که اخیرا برای سازه‌های سنگین‌تر استفاده می‌گردد.

جمع بندی

آلیاژ آلومینیوم یکی از آلیاژهای پرمصرف است که بر روی آن میتوان از جوشکاری میگ استفاده کرد. جوشکاری پالسی میگ، یکی از روش‌های کاربردی در این زمینه است که در متن به مزایای استفاده از آن برای آلومینیوم اشاره کردیم. از جمله این موارد هم میتوان به کاهش احتمال سوختگی در بخش‌های نازک آلومینیوم و کنترل راحت‌تر گرمای ورودی اشاره کرد.

سوالات متداول

1- چرا جوشکاری تیگ برای آلومینیوم مناسبتر است؟

چون در این جوشکاری کنترل خوبی روی ورودی حرارت و محل جوشکاری وجود دارد.

2- استفاده از جوشکاری پالسی میگ برای آلومینیوم چه مزایایی دارد؟

در این رابطه میتوان به قابل استفاده بودن برای هر نوع آلومینیومی نظیر آلومینیوم‌های ضخیم و نازک اشاره کرد.